11 kwietnia  z wielką nadzieją wyruszam w teren, obchodzę okolicę jednego z większych tokowisk dubelta w Dolinie Górnej Narwi. Aura jak z bajki - słońce chyli się ku zachodowi, opadające mgły, w powietrzu czuć wiosnę, w tle słychać tokujące kszyki i zaniepokojoną parę żurawi. Pogoda idealna. Podekscytowany nasłuchuję dubeltów – niestety bez sukcesu. Myślę sobie – "Gdyby tu były na pewno bym je słyszał, toki rozpoczynają się przecież zazwyczaj przed zachodem słońca".

Dla pewności - nie jest to w końcu szczyt sezonu lęgowego - zostaje jakiś czas w okolicy tokowiska. Po godzinie lekko przemarznięty i zarazem mocno rozczarowany wracam do samochodu – "Jednak nie przyleciały…" Nie będzie urodzinowego prezentu. Podczas zdejmowania woderów, w głowie zaszumiał mi śpiew dubelta. "Nie, niemożliwe" - myślę sobie. "Zadzwonił telefon albo nadzieja gra mi w głowie, jestem przecież daleko od tokowiska". Mimo braku racjonalnych przesłanek o obecności ptaków decyduje się wejść na dach samochodu, wytężam słuch – długa cisza, po chwili dochodzą do mnie ciche „kliknięcia”- SĄ!!! Na pewno są, słyszę wyraźnie co najmniej jednego samca! A jednak przyleciały! Podchodzę bliżej  tokowiska i już słyszę wyraźnie dwa pięknie tokujące samce dubelta! Hurra!!

Tym krótkim sprawozdaniem z terenu pragniemy z radością poinformować, że pierwsze dubelty przyleciały już do Doliny Górnej Narwi gdzie prowadzony jest projekt ich czynnej ochrony. Czekamy na kolejne ptaki, ale również na zbawienny deszcz, którego wpływ może choć trochę skompensuje suszę w dolinie spowodowaną wyjątkowo niskimi zalewami wiosennymi. Stan wilgotnościowy siedlisk jest w tym roku dla dubeltów wyjątkowo niekorzystny. Jeśli warunki te nie ulegną zmianie zdecydowanie wpłynie to na deficyt żerowisk, a w konsekwencji spadek liczby dubeltów w DGN.

Michał Korniluk