Liczenie bocianów na terenie OSOP Natura 2000 „Warmińskie Bociany” (obecnie „Ostoja Warmińska”) w 2006 roku odbyło się w dniach 14, 15 i 16 lipca. Był to już 3 weekend lipca. Okazało się, że był to już stosunkowo późny okres i część młodych bocianów, które wylęgły się wiosną uzyskała już zdolność lotu. Dlatego też w wielu przypadkach wolontariuszom trudno było ustalić sukces lęgowy w gnieździe zajętym przez parę. Stosowano wtedy symbol HPmx.

 

Podczas liczenia zidentyfikowano występowanie 807 gniazd w 148 miejscowościach, co daje średnią 5,45 gniazda na miejscowość. W 2006 roku stwierdzono:

• 3 miejscowości powyżej 51 gniazd,
• 7 miejscowości od 21 do 50 gniazd,
• 12 miejscowości od 11 do 20 gniazd,
• 26 miejscowości od 5 do 10 gniazd,
• 100 miejscowości od 1 do 4 gniazd.

 

Kolonie lęgowe powyżej 51 gniazd we wsi stanowią około 2% miejscowości. Kolonie od 21 do 50 gniazd – 6%. Miejscowości, gdzie znajduje się 11-20 gniazd stanowią 9%, a te gdzie gniazd jest od 5 do 10 – stanowią 16%. Większość miejscowości, bo aż 67% posiada od 1 do 4 gniazd.

Wykaz kolonii lęgowych na terenie obszaru „Warmińskie Bociany” (miejscowość, ilość): Żywkowo (58), Szczurkowo (54), Lwowiec (52), Duje (47), Bobrowo (36), Momajny (27), Krelikiejmy (26), Augamy (23), Toprzyny, Suchawa (21), Wilczyny, Kosakowo (20), Jarzeń (19), Lejdy (18), Głębock (16), Woryny (15), Ostre Bardo, Bukowiec (13), Skandawa, Brzeźnica (12), Wiewiórki, Gałajny (11), Lipica, Kandyty, Grotowo (10), Sówki, Radosze, Łęknica, Krasnołąka, Dęby, Dąbrowa (9), Romankowo, Liski, Kwiatkowo (8), Spytajny, Silginy, Bajory Wielkie, Bajory Małe (7), Wajsnory, Stopki, Skitno, Ogródki, Masuny, Asuny (6), Wyskok, Rodnowo, Deksyty, Bądze (5).

 

Umiejscowienie gniazd

Większość gniazd (59%) umiejscowionych było na budynkach, albo bezpośrednio na dachu lub na kominach. 36% gniazd znajdowało się na słupach, czy to wolnostojących czy też słupach trakcji elektrycznej. 3% znajdowało się na drzewach. 2% są to inne miejsca: ruiny zabudowań, kapliczki, stare stacje transformatorowe, wieże ciśnień.

Zidentyfikowano 614 gniazd zajętych przez pary (HPm i HPo). 33 gniazda zostały zidentyfikowane jako gniazda zajęte przez pojedyncze bociany lub pary bocianów przez 2 tygodnie do miesiąca, a następnie opuszczone (HB1, HB2, HBx, HE). Miejscowości z największą liczbą gniazd zajętych przez parę to: Duje (43), Lwowiec (38), Żywkowo (34), Bobrowo (31), Szczurkowo (27), Momajny (25), Krelikiejmy (19), Lejdy (18), Kosakowo (17), Suchawa, Wilczyny (16), Jarzeń (14), Toprzyny (11), Głębock (10), Ostre Bardo, Skandawa, Augamy (9), Woryny, Łęknica (8), Brzeźnica, Lipica (7), Bukowiec, Liski, Bajory Wielkie, Ogródki (6), Gałajny, Krasnołąka, Romankowo, Silginy, Bajory Małe, Skitno, Asuny, Rodnowo, Bądze (5).

 

Sposób zajęcia gniazd

Z 807 gniazd zidentyfikowanych podczas liczenia 160 gniazd nie było zajętych w tym okresie lęgowym (H0 i Hx), co stanowi 20% ogółu gniazd zidentyfikowanych. Spośród wszystkich gniazd stwierdzono, iż 614 było zajętych przez parę (HPm i HPo), co stanowiło w sumie 76% gniazd. Gniazda zajęte przez pojedyncze ptaki lub pary nie dłużej niż miesiąc (HB i HE) stanowiły 4% gniazd. Ilość gniazd zinwentaryzowanych w 2006 roku oraz ich wykorzystanie przedstawia się następująco: H0 – 130, HB1 – 10, HB2 – 15, HBx – 1, HE – 7, HPm1 – 110, HPm2 – 288, HPm3 – 107, HPm4 – 13, HPmx – 81, HPo(g) – 2, HPo(m) – 2, HPo(o) – 7, HPo(x) – 4, HPx – 0, Hx – 30.

 

Sukces lęgowy

Z 614 gniazd zajętych przez parę w sezonie lęgowym, 599 par odniosło sukces lęgowy, a tylko 15 nie wyprowadziło w tym roku młodych, czy to ze względu na utratę jaj (HPo(g)) – 2 gniazda, czy też w wyniku śmierci wszystkich piskląt (HPo(m)) – 2 gniazda. Brak potomstwa w danym roku może być też spowodowany niezłożeniem jaj (zbyt młody partner, nie w pełni dojrzały do rozrodu) lub nie wiadomo, czy jaj zostały złożone w danym gnieździe (HPo(o) i HPo(x)), a w 2006 roku było 11 takich gniazd.

Informację o sposobie zajęcia gniazda opisuje się za pomocą specjalnych symboli, które przytoczone zostały w części poświęconej metodyce badań. W trakcie inwentaryzacji stwierdzono następujące ilości gniazd (ilość młodych): HPm1 – 110 (110), HPm2 – 288 (576), HPm3 – 107 (321), HPm4 – 13 (54), HPmx – 81 (165, gdzie przyjęto średnią ilość młodych na gniazdo zajęte przez parę z sukcesem lęgowym HPm w 2006 roku = 2,04 młodego na gniazdo z sukcesem lęgowym), HPo(g) – 2, HPo(m) – 2, HPo(o) – 7, HPo(x) – 4.

Wśród gniazd zajętych przez parę, najwięcej było gniazd z sukcesem lęgowym w których udało się wyprowadzić dwa młode (HPm2), co stanowiło prawie 47%. Gniazda z jednym bądź trzema młodymi zdolnymi do lotu (HPm1 i HPm3) stanowiły po około 17% gniazd zajętych przez parę. Najmniej było gniazd z czterema młodymi zdolnymi do lotu (HPm4) – zaledwie ponad 2 %. Pary, dla których nie udało się ustalić sukcesu lęgowego (HPmx), ale które wyprowadziły młode zdolne do lotu stanowiły ponad 13% gniazd zajętych przez parę. Tak duży odsetek gniazd, dla których nie udało się ustalić sukcesu lęgowego zapewne spowodowane było tym, że liczenia bocianów zostało przeprowadzone w 3 tygodniu lipca, kiedy część młodych, które wylęgły się na początku maja potrafiło już latać. W związku z tym nie mogły zostać policzone w gnieździe.

 

Jaki był rok 2006?

Podstawowe parametry liczebność populacji na terenie OSOP Natura 2000 „Warmińskie Bociany” w 2006 roku wyniosły:

• około 1224 - liczba młodych,
• HPa 614 (liczba gniazd zajętych przez parę),
• HPm 599 (liczba par z sukcesem lęgowym),
• StD … (zagęszczenie par bocianich na 100 km²),
• JZa 1,99 (średnia liczba młodych na parę),
• JZm 2,04 (średnia liczba młodych na parę z sukcesem lęgowym).